tag:blogger.com,1999:blog-68876731678972496662024-03-13T19:34:18.063-07:00എന്നിലൂടെന്നിലേക്ക്സാക്ഷhttp://www.blogger.com/profile/10154489151085891218noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-6887673167897249666.post-38878619758601494162009-12-26T21:57:00.001-08:002009-12-27T11:22:37.881-08:00പ്രളയവും. യുദ്ധവും, വിശപ്പുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പറഞ്ഞു കേട്ടിരുന്ന<br />
കുട്ടിക്കാലത്തിലൂടെ, ഏകാന്തത, രോഗം, ദാരിദ്ര്യം,അന്തര്മുഖത്വം,<br />
എന്നീ ചതുര്ദിക്പാലകരുടെ കാവലില് വളര്ന്നുപോന്നു.<br />
നാലാം വയസ്സില് അച്ഛന് മരിച്ചു പാതി അനാഥനായി.<br />
ചാലില് കണ്ണൂക്കര എല്. പി .സ്കൂളില്നിന്ന് കണക്കു പഠിപ്പിച്ച<br />
കുഞ്ഞിരാമന് മാഷിനെയും, റവ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്ന<br />
ജാനു അമ്മയേയും, മാത്രമേ ഓര്ത്തെടുക്കാന് ഇപ്പോള് കഴിയുന്നുള്ളൂ.<br />
പുളിവാറുകൊണ്ടടിച്ചു പഠിപ്പിച്ചിട്ടും കണക്കുകളൊക്കെയും <br />
തെറ്റിപോകുന്ന ഒരു ജീവിതത്തിനിപ്പുറമിരുന്നു മാഷിനെ<br />
ഓര്ക്കാതിരിക്കാന് വയ്യ..വിശപ്പ് തിന്നു വയറു നിറയുമ്പോളൊക്കെ, <br />
അടുപ്പിലേക്ക് കരഞ്ഞുകൊണ്ട്തീയൂതിയിരുന്ന ജാനുവമ്മയേയും<br />
ഓര്ക്കാതിരിക്കാന് വയ്യ, ആ കരച്ചിലിന്റെ അര്ത്ഥം ഇപ്പോഴും<br />
പിടികിട്ടുന്നില്ലെങ്കിലും....<br />
മഴ തുള വീഴ്ത്തിയ താഴാപ്പായയില്, അച്ഛന്റെ മരണതീയതി <br />
എഴുതിവച്ച മച്ചിലേക്ക് നോക്കികിടക്കുമ്പോള് കരച്ചിലും, മഴയും,<br />
ഞാന് തന്നെയായി മാറിയിരുന്നു പലപ്പോഴും!<br />
അടുക്കളയില് മിക്കപ്പോഴും ഉണക്ക കപ്പ പുട്ടുണ്ടാക്കി <br />
കൊണ്ടിരിന്ന അച്ഛന് പെങ്ങള് തങ്കേച്ചി, ജാലകങ്ങളിലൂടെ<br />
വളര്ന്നു ഒരാല്മരം സൃഷ്ട്ടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നതൊരാശ്വാസം...<br />
<br />
ഒഞ്ചിയം യു. പി. സ്കൂളില് ജീവശാസ്ത്രം ക്ലാസില്<br />
ഫല്ഗുനന് മാഷ് തവളയെ നെടുകെ കീറി പലകയില്<br />
തറച്ച് ക്ലാസില് കൊണ്ടുവന്ന ദിവസം തലകറങ്ങി വീണ<br />
നസീമ, ഉപ്പയില്ലാത്ത രണ്ടു മക്കളെയുംകൊണ്ട് ഒരിടവഴിയില്<br />
പൊട്ടിവീണത് ഒരവധിക്കാല അത്ഭുതം!<br />
<br />
മടപ്പള്ളി ഹൈസ്കൂളില് കണക്കു പഠിപ്പിച്ചിരുന്ന<br />
രവീന്ദ്രന് മാഷ് മയ്യഴിപ്പുഴയില് ചാടി മരിച്ചു കൊണ്ട് <br />
കണക്കുകള് തെറ്റാമെന്നു തെളിയിച്ചു..അന്നുമുതാലാവണം<br />
അക്കങ്ങളെക്കാള് ഭേദം അക്ഷരങ്ങളാവാം തോന്നി തുടങ്ങിയത്!<br />
<br />
വടകര കോ-ഓപ്പറെറ്റീവ് കോളേജിലെ ഒന്നാം ബെഞ്ചില്<br />
നിന്നും ഇന്നും നീണ്ടു വരുന്നൊരു കൈ ഉണ്ട്!സീറോ ബാബു<br />
എന്ന സുഹൃത്തിന്റെ....ഇപ്പോഴും ഒറ്റപ്പെടല്<br />
ശ്വാസം മുട്ടിക്കുമ്പോള് കണ്ണുകള് പൂട്ടി വെച്ച് കൈവിരലുകള് <br />
വിടര്ത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നാല്, സ്വയം കൈവിരലുകല്ക്കിടയിലേക്ക്<br />
കയറി വരുന്നുണ്ട് അവന്റെ വിരലുകള്...<br />
"നീ തന്നെയാണെടാ ഞാനും" എന്ന് പറയുമ്പോലെ....<br />
<br />
ആകാശം ഇടിഞ്ഞു വീഴും മുമ്പേ ഓടി രക്ഷപ്പെട്ട പരിചയങ്ങള്..!<br />
ഇരുമ്പ് വിലപോലും കിട്ടാത്ത പഴയ സ്വപ്നങ്ങള്....!<br />
കോണിച്ചുവട്ടിലെ ഇരുളില് നിരന്തരം കേട്ടിരുന്ന<br />
ആളറിയാ നിലവിളികള്...ഓരോ തവണ കല്ലോതുക്കിറങ്ങുമ്പോളും<br />
തിരിഞ്ഞുനോക്കാന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന അമ്മ...<br />
"ഇനിയും വരാറായില്ലേ"എന്ന പരാതിയില് പരിഭവത്തിന്റെ<br />
അര്ധോക്തികള് നിറക്കുന്ന ഭേതപ്പെട്ട പാതി..<br />
"ഞാന് സ്വയം ചോറുതിന്നു തുടങ്ങി അപ്പാ" എന്നു കൊതിപ്പിക്കുന്ന<br />
മകള് അലമേലു.എനിക്കും അവര്ക്കും ഇടയിലെ കടല്,<br />
ചിലപ്പോള് സ്നേഹത്തിന്റേത്... ചിലപ്പോള് കാലുഷ്യത്തിന്റെത്...<br />
ചിലപ്പോള് നിലവിളികളുടെത്....!<br />
മറ്റുചിലപ്പോള് മയ്യഴിപ്പുഴ കടലിലേക്കിറക്കിവിട്ട ഒരു കണക്കുമാഷിന്റേത്...! <br />
<br />
ആമാശയം എന്നെ കടവത്തൂര്,സുല്ത്താന് ബത്തേരി, തിരിപ്പൂര്,<br />
ബോംബെ, ജിദ്ദ വഴി കുവൈത്തിലേക്ക് നാടുകടത്തി...<br />
ഇപ്പോള് ശ്വാസംമുട്ട്, നടുവേദന, ഉറക്കമില്ലായ്മ, എന്നിവയിലേക്ക്<br />
ശരീരത്തെ മാറ്റിപ്പാര്പ്പിച്ച്, തൊഴില് അധിഷ്ഠിത പിരിമുറുക്കങ്ങള്<br />
അതിജീവിക്കാന് വൃഥാവ്യായാമം ചെയ്തു ഉള്ളില് സ്വയം<br />
കലാപം കൂട്ടി കഴിഞ്ഞുകൂടുന്നു...<br />
(സുഹൃത്തേ, ഇത്രയും ക്ഷമയോടെ വായിച്ച നീ എനിക്കെന്തു<br />
വിലയിടും? വെറുതെ ഒന്നറിയാന്, എന്നെങ്കിലും മുറിച്ചു<br />
വില്ക്കേണ്ടി വരുമ്പോള് ഒരു ഊഹത്തിന്....)സാക്ഷhttp://www.blogger.com/profile/10154489151085891218noreply@blogger.com0